Stanowisko Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Zarządu Sekcji Naukowej Psychoterapii oraz Sekcji Naukowej Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Konsultanta Krajowego ds. Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, Konsultanta Krajowego ds. Psychoterapii Dzieci i Młodzieży, oraz Zarządu Związku Stowarzyszeń Polska Rada Psychoterapii w sprawie Zarządzenia Nr 7/2020/DSOZ Prezesa NFZ z dnia 16 stycznia 2020 r.
W związku z wprowadzeniem w zarządzeniu Prezesa NFZ obowiązku aby świadczeniobiorca każdorazowo poświadczał swoim podpisem udział w odbytej sesji psychoterapii indywidualnej, psychoterapii rodzinnej, psychoterapii grupowej oraz sesji wsparcia psychospołecznego uważamy wprowadzenie tego przepisu za stygmatyzację pacjentów i szkodliwą ingerencję w proces terapeutyczny stojącą w sprzeczności ze standardami prowadzenia psychoterapii oraz wsparcia psychospołecznego dla dorosłych oraz dla dzieci i młodzieży.
- Przepis ma charakter stygmatyzujący i dyskryminujący świadczeniobiorców korzystających z tej formy leczenia jaką jest psychoterapia. Leży w jaskrawej sprzeczności z współczesnym zasadami świadczenia pomocy w obszarze zdrowia psychicznego.
- Przepis nie uwzględnia specyfiki psychoterapii. Zawód psychoterapeuty, tak jak zawód psychologa, jest zawodem zaufania społecznego. Wprowadzony przepis narusza istotę tych zawodów, czyli zaufanie osoby pacjenta do osoby psychoterapeuty.
Współpraca psychoterapeuty i pacjenta jest w dużej mierze oparta na budowaniu zaufania. Wprowadzanie klimatu nieufności może destabilizować proces psychoterapii, przedłużać
go i źle wpływać na efektywność oraz skuteczność. - W szczególny sposób przepis może szkodliwie wpływać w przypadku osób małoletnich, posiadających ograniczoną zdolność do czynności cywilno-prawnych, których udział
w psychoterapii odbywa się za zgodą rodziców lub opiekunów.
Konieczność każdorazowego poświadczania świadczenia przez opiekuna może ograniczyć
lub uniemożliwić regularne korzystanie z terapii. Przede wszystkim jednak w przypadku dzieci potrzeby terapeutyczne nie zawsze pokrywają się z oceną rodziców. W sytuacji konieczności podpisywania wizyt, będzie to wymuszać na psychoterapeucie konieczność podporządkowania się stanowisku prezentowanemu przez rodziców, co niekiedy
może odbywać się kosztem dziecka. Zwłaszcza w sytuacjach nieprawidłowej oceny potrzeb dziecka, nieprawidłowej relacji z dzieckiem, stosowania przemocy przez rodziców może
to uniemożliwiać wprowadzanie jakichkolwiek modyfikacji i korekt terapeutycznych,
a w efekcie niesienie skutecznej pomocy. Nie mniej poważne problemy mogą występować w przypadku pracy z osobami w wieku dojrzewania, które w sposób naturalny wykazują zachowania opozycyjne i buntownicze. - Analogiczne problemy mogą w szczególny sposób szkodzić prowadzeniu psychoterapii osób z zaburzeniami psychotycznymi, problemami uzależnienia, osób z nieprawidłową osobowością a także z zaburzeniami funkcji poznawczych o różnej etiologii.
Apelujemy o pilne uchylenie wadliwego i szkodliwego przepisu wprowadzonego w paragrafie 18 punkt 4 Zarządzenia nr 7/2020/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia.
Nie wolno wykorzystywać świadczeniobiorców do realizowania zadań, które leżą w kompetencjach odpowiednich osób i instytucji: kierowników poradni, dyrektorów ZOZ i wyspecjalizowanych struktur kontroli NFZ.
