Jak to jest, że pączka z nadzieniem zaczyna się przeważnie zawsze od tej strony, w której nadzienia nie ma? Tak też zaczęłam swoją rozmowę z Karoliną Jonderko, czyli fotografką, która stworzyła dla Fundacji ITAKA wystawę „Tacy jakTy”. Nadzieniem było oczywiście zdrowienie. Etap słodki, rozciągliwy w czasie i przyjemny… – pisze na swoim blogu o życiu ze schizofrenią Katarzyna Parzuchowska
W dniach 23 – 29 listopada w holu głównym Dworca Centralnego w Warszawie można doświadczyć wystawy „Tacy jak Ty” zorganizowanej przez Fundację ITAKA. Jestem też częścią tej wystawy. Jest na niej opublikowane moje zdjęcie w rozmiarze rzeczywistym z twarzą przysłoniętą lustrem. Po co? Po to, by każdy mógł się przejrzeć jak w lustrze w mojej historii, która umieszczona jest zaraz przy zdjęciu.
Moja historia? Historia znana jak świat. Ktoś nie chorował. Zaczyna chorować, choruje, a potem zdrowieje. W wystawie chodzi o to, by poszukać punktów wspólnych między doświadczeniami bohaterów i bohaterek wystawy a doświadczeniami jej odbiorców. Sama przygotowałam opis, który został umieszczony na wystawie. To moja narracja o kawałku mojego życia.
Przy tej okazji ze stresu zjadłam pączka i widzę, że nie mogę się od metafory pączka już uwolnić. Pączek chowa w środku wiele smakowitości i czytając historie pozostałych osób mam wrażenie, że odważyliśmy się na wystawie wypowiedzieć wiele smaczków. Czasami jednak są to pączki z różą, ale taką, która ma kolce. Wystawa jest TAKA JAK ŻYCIE, a bohaterowie TACY JAK MY.
Jestem szalenie podekscytowana, że wzięłam udział w tym projekcie. Dzięki niej mam poczucie olbrzymiej wspólnoty doświadczeń zarówno z bohaterami wystawy, jak i odbiorcami. TO wystawa, która ma łączyć i pokazywać punkty styku. Dla mnie to też opowieść o zwyczajności, o tym, że kryzys psychiczny po prostu może nam się zdarzyć, np. możemy opowieść o nim napotkać przypadkowo w podróży, gdzieś tam na Dworcu Centralnym w Warszawie.
